Dit zijn goede vragen. Binnen de professionele richtlijnen wordt pornoverslaving of seksverslaving als diagnose niet gebruikt. Hulpverleners gaan dan ook verschillend om met het woord porno- of seksverslaving.

Hulpverleners kijken vooral naar de functie en het effect dat het seksuele gedrag op je heeft en hoe het je functioneren beïnvloed. En dan speelt de onvrijheid die wordt ervaren misschien wel het meeste tot de verbeelding. Je verslaving hangt als een blok aan je been. Overal waar je gaat sleep je hem achter je aan en wijkt hij niet van je zijde.

Deze onvrijheid komt aardig overeen met het beeld van de slaaf die gebonden is aan de wil van zijn meester. Je wil er heel graag van af, maar het lukt je niet. Alsof er een kracht is die je tegenwerkt. Ook voelt het gedrag dwangmatig aan. Alsof iets jou dwingt om er aan toe te geven. Je wordt onrustig als je het niet krijgt. En je bent bereidt grote risico’s te nemen om toch die seksuele opwinding te kunnen ervaren. Ook merk je steeds meer nodig te hebben om opwinding te kunnen ervaren.

En dit is precies wat ook veel alcohol en drugsverslaafden zeggen als zij hun probleem beschrijven. Dus er lijkt in bepaald opzicht inderdaad overlap te zijn tussen de ervaringen van drugsverslaafden en pornoverslaafden. En het komt vaker voor dat mensen die herstellende zijn van een porno- of seksverslaving, moeite ervaren met het vinden van een gezonde seksualiteitsbeleving. 

Dus noem het zoals je wilt, maar kijk vooral naar wat het met je doet en de mate waarin jij er afhankelijk van bent. De anonieme zelftest op deze website kan je hier ook meer duidelijkheid over geven.